نرخ مؤثر مالیات ایالتی

سیاست‌های عمومی کشور به رشد طبقه متوسط، بهبود سلامت عمومی و رفاه اقتصادی، ساختن سیستم بزرگراه‌های بین ایالتی و دسترسی به آموزش K-12 کمک کرد. همانطور که سیاست عمومی قدرت بهبود رفاه را دارد، عکس آن نیز صادق است. در چهار دهه گذشته، ثروت به طور فزاینده ای در میان خانواده های پردرآمد متمرکز شده است. دلایل پیچیده و گسترده هستند، اما قوانین، مقررات و احکام دادگاه فدرال مطمئناً در این امر نقش داشته اند.

وکیل مالیاتی غرب تهران

سیاست های مالیاتی ایالتی و محلی در این مشکل اجتماعی پایدار نقش دارند. اکثریت قریب به اتفاق سیستم‌های مالیاتی ایالتی واپس‌گرا هستند، به این معنی که افراد کم‌درآمد با نرخ‌های بالاتری نسبت به مالیات‌دهندگان پردرآمد مشمول مالیات می‌شوند. علاوه بر این، افرادی که در پنجک بالاترین درآمد قرار دارند، سهم کمتری از مالیات های ایالتی و محلی را نسبت به سهم خود از کل درآمد می پردازند در حالی که 80 درصد پایین تر، بیشتر پرداخت می کنند. به عبارت دیگر، نه تنها ثروتمندان به طور متوسط ​​نسبت به افراد کم درآمد، نرخ مؤثر مالیات ایالتی و محلی کمتری می پردازند، بلکه به طور جمعی سهم کمتری از مالیات های ایالتی و محلی نسبت به سهم خود از کل درآمد دارند. این بر توانایی ایالت ها برای افزایش درآمد تأثیر منفی می گذارد. تحقیقات نشان می‌دهد که وقتی رشد درآمد در میان افراد ثروتمند متمرکز می‌شود، درآمدهای ایالتی کندتر رشد می‌کنند، به‌ویژه در ایالت‌هایی که به شدت به مالیات‌هایی متکی هستند که به طور نامتناسبی بر خانوارهای با درآمد پایین و متوسط ​​کاهش می‌یابد.[2]

بعلاوه، تصمیمات سیاستی کاهش مالیات، اغلب خزانه دولت را از درآمد کافی برای برنامه ها و خدمات حیاتی که فرصت ایجاد می کند و رفاه کلی را برای خانواده ها و جوامع بهبود می بخشد، محروم می کند. به عنوان مثال، جنبش معلمان در ایالت‌های سراسر کشور برای تقاضای سرمایه‌گذاری بیشتر در آموزش و عدم کاهش مالیات، به‌ویژه در بالا، نشان‌دهنده چالش‌هایی است که دولت‌ها هنگام کاهش مداوم مالیات‌ها و یا عدم افزایش هزینه‌های حیاتی با آن مواجه هستند. خدمات یا ناتوانی در حفظ مخارج با نرخ تورم.