اهداف اصلی حسابداری

اهداف اصلی هر دو روش حسابداری

هدف اصلی حسابداری مدیریتی تولید اطلاعات مفید برای استفاده داخلی شرکت است.

وکیل مالیاتی غرب تهران

مدیران کسب‌وکار اطلاعاتی را جمع‌آوری می‌کنند که برنامه‌ریزی استراتژیک را تشویق می‌کند، به آنها کمک می‌کند تا اهداف واقع‌بینانه را تعیین کنند، و هدایت کارآمد منابع شرکت را تشویق می‌کنند.

حسابداری مالی کاربردهای داخلی نیز دارد، اما بیشتر به اطلاع رسانی به افراد خارج از شرکت مربوط می شود. حساب های نهایی یا صورت های مالی تولید شده از طریق حسابداری مالی برای افشای عملکرد تجاری و سلامت مالی شرکت طراحی شده اند. اگر حسابداری مدیریتی برای مدیریت یک شرکت ایجاد شود، حسابداری مالی برای سرمایه گذاران، اعتباردهندگان و تنظیم کنندگان صنعت ایجاد می شود.

استفاده در گذشته و حال

اطلاعات ایجاد شده از طریق حسابداری مالی کاملاً تاریخی است. صورت های مالی حاوی داده هایی برای یک دوره زمانی معین است. حسابداری مدیریتی به عملکرد گذشته نگاه می کند و پیش بینی های تجاری را ایجاد می کند. تصمیمات تجاری باید توسط این نوع حسابداری اطلاع رسانی شود.

سرمایه گذاران و اعتباردهندگان اغلب از صورت های مالی برای ایجاد پیش بینی های خود استفاده می کنند. به این ترتیب، حسابداری مالی کاملاً عقب مانده نیست. با این وجود، هیچ پیش بینی آینده در بیانیه ها مجاز نیست.

مقررات و یکنواختی

بزرگترین تفاوت عملی بین حسابداری مالی و حسابداری مدیریتی به وضعیت حقوقی آنها مربوط می شود. گزارش های تولید شده از طریق حسابداری مدیریتی فقط به صورت داخلی منتشر می شود. هر شرکتی آزاد است که سیستم و قوانین مربوط به گزارش های مدیریتی خود را ایجاد کند. این به این معنی است که هیچ سیستم متمرکزی برای تنظیم گزارش‌ها وجود ندارد و پیدا کردن آنچه نیاز دارید اغلب بیشتر طول می‌کشد.

در مقابل، گزارش های حسابداری مالی بسیار تنظیم شده است، به ویژه صورت سود و زیان، ترازنامه و صورت جریان نقدی. از آنجایی که این اطلاعات برای مصرف عمومی منتشر می‌شود و سرمایه‌گذاران آن را بسیار پیش‌بینی می‌کنند، شرکت‌ها باید در مورد نحوه انجام محاسبات، نحوه گزارش ارقام و ترتیبی که این گزارش‌ها ساخته می‌شوند بسیار مراقب باشند.

هیئت استانداردهای حسابداری مالی (FASB)، تحت نظارت کمیسیون بورس و اوراق بهادار (SEC)، قوانین حسابداری مالی را در ایالات متحده ایجاد می کند. از مجموع این قوانین به عنوان اصول پذیرفته شده حسابداری (GAAP) یاد می شود

از طریق این یکنواختی، سرمایه گذاران و وام دهندگان شرکت ها را مستقیماً بر اساس صورت های مالی خود مقایسه می کنند. علاوه بر این، صورت‌های مالی بر اساس یک برنامه منظم منتشر می‌شوند و یکپارچگی جریان‌های اطلاعات خارجی را ایجاد می‌کنند.